ಹೇ ಹುಡುಗಿ

ಕರೆಂಟ್ ಇಲ್ಲದ ಟೈಮಲಿ
ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವ ಹೊತ್ತಲಿ
ನೀನು ನೆನಪಾಗುವೆ.
My Love........

ತಂಪು ಮಳೆ

ಸಂಜೆಯ ತಂಪು ಚಳಿಗೆ
ಮೈ ಮುದುಡಿ ಕೂರಲು,
.................................

ತಂಪು ಗಾಳಿಗೆ
ಚಿಗುರೆಲೆ ಬಾಗಲು
..................................

ಬೇಸಿಗೆ ಬೆವರಿನ ದೇಹಕೆ
ತಂಪು ನೀಡಲು

ಮತ್ತೆ ಬಂದ ಮಳೆ....

ಉ....ಹಾಡು

ಅಂತು ಇಂತು

ಸನಿಹಕೆ ಬಂತು...

ಮನಸು ತುಂಬ

ಪ್ರೀತಿ ಬಂತು||

ಒಂದು ಹೊತ್ತು 

ತುತ್ತು ತಂದು...

ಅತ್ತು ಕೊಟ್ಟ

ಮುತ್ತು ಒಂದು||

ಮುಂದು ಎಂದು

ನೀನೆ ಎಂದು...

ನಾನು ಇನ್ನು 

ನಿನ್ನವನೆ ಎಂದು||

ಬಾನು ನೀನು

ಹಾರು ಎಂದು...

ಚಂದು ಪಾಡು

ಆಗೋಯ್ತು ಎಂದು||

*******

ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚೆ ಗಾಡೆ ಗೂಡೆ
ಉದ್ದಿನ ಮೂಟೆ ಹೊರಳೆ ಹೋಯ್ತು
ನಮ್ಮಯ ಹಕ್ಕಿ ಬಿಟ್ಟೆ ಬಿಟ್ಟೆ
ಅಡಗಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಿ
ಜೂಟ್....ಜೂಟ್......ಜೂಟ್

ಹೇ ಹುಡುಗಿ ನೀನು ಔಟ್.........!!

*****************************************

ಮರೆಯಲಾಗದ ಘಟನೆ

 ಎಕ್ಸಾಮ್ ರಿಸಲ್ಟ್ ಅಂದಾಕ್ಷಣ ನನ್ಗೆ......ನಾನು exam ಬರೆದ ಘಟನೆ ನೆನ್ಪಾಯ್ತು.
    ನಾನೇನು ದೊಡ್ಡ ಕತೆ ರೀತಿಲಿ ಹೇಳಲ್ಲ, ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಡ್ತಿನಿ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಕತೆ - ಗಿತೆ ಎಲ್ಲ ಕೇಳೋಕೆ ಈಗೆಲ್ಲ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪೇಷೆನ್ಸ್ ಇರಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಅದ್ರಿಂದ ಶೋರ್ಟ್ ಆಗಿ ಹೇಳ್ತಿನಿ.  ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಮ storyನು ಬರೀರಿ.
   ನಾನು ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯುವಾಗ ನನ್ ಹಿಂದ್ಗಡೆ ಪ್ರಸನ್ನ ಅಂತ ನನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಇದ್ದ. ಅವನು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಉತ್ತರಗಳನ್ನ ಅವನು ಹೇಳೋದು, ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಉತ್ತರಗಳನ್ನ ನಾನು ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ... ಅಂದ್ರೆ ಉತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೆನ ತೋರಿಸ್ತಿದ್ದೆ.  ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಅಂತ 4 ಪರೀಕ್ಷೆನು ಬರೆದೆ, ಆದ್ರೆ 5ನೇ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೀವಾಗ ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಉತ್ತರಗಳನ್ನ ತೋರಿಸ್ತಿದ್ದೆ. ಅವನು ಹಾಗೆ ಬರೀತಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ಬರೀತಾ ಇರ್ಬೇಕಾದ್ರೆ ಅವನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶು್....ಶು್....ಕಾಣ್ಸಲ್ಲ ಮರೆ ಅಂತ ಸರ್ ಎದುರುಗಡೆನೆ ಹೇಳ್ದ .... ನನ್ಗೆ ಆವಾಗ ಅನಿಸ್ತು ಯಾಕಪ್ಪ ನೋಡ್ಕೊ ಬರೆಯುವ ಸಹವಾಸ ಮಾಡ್ಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ ಮನಸಲ್ಲೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ. ಒಂದ್ಕಡೆ ಭಯನು ಶುರುವಾಗೊಯ್ತು.
ಸರ್ ಆವಾಗ ಎಲ್ಲರ ಕಡೆ ಕಣ್ ಹಾಯ್ಸೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರು. ಯಾರದು? ಕರೆದಿದ್ದು ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರು. ಎಲ್ರು ಸುಮ್ನಿದ್ರು ನಾವಿಬ್ರು ಕಳ್ರ ಹಾಗೆ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸ್ಕೊಂಡು ನಮ್ ಪಾಡಿಗೆ ಬರೆಯೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ವಿ. ಅಲ್ಲೆ ಲಾಸ್ಟ್ ಮತ್ತೆ ಬಾಕಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಬರೀಯೋಕೆ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಪಾಸ್ ಆದ್ರು ಆಗ್ಲಿ ಫೇಲ್ ಆದ್ರು ಆಗ್ಲಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ದು ಬರೆದೆ.
  ಇನ್ನು ಉಂಟು.....ಹೇಳೋಕೆ ಹೋದ್ರೆ ಉದ್ದ ಕತೆ ಆಗುತ್ತೆ.

Thank you Prasanna........my friend
ಮತ್ತೆ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನೀನು.....ಈ ನೆನಪಿನ ನಾವಿಕನ ಮನದಲ್ಲಿ.

........?!

ಪರೀಕ್ಷೆ ಅನ್ನೋದು...... ಕೇವಲ ಅಂಕಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಲ್ಲ.

ಮೌನ ಗೀತೆ

ನೀಲ ಗಗನದಲಿ

ನೆತ್ತರು ಬಸಿಯುವ ಆ ಬಿಸಿಲು

ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲದ ನೆನಪಿನಲಿ

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸುವ ಹನಿ ಸ್ಪರ್ಶವು

ನನ್ನೇ ಯಾಕೆ ಕಾಡುತಿದೆ.......?!

some thing...some thing

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುವ ಹುಡುಗಿ

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ವಾಟ್ಸ್ ಆಪ್ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿ

ಇವಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಕೇಳಿ ವಿಚಾರಿಸಿದರೆ 

ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ some thing, some thing.

ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೊಳೆಯಿತು ಹೀಗೊಂದು ಕವನ

ಅದ ನೋಡು ಬರೆದೆ ನಾನು ಇಂತಹ ಕವನ.

ಹೆಣ್ಣು ಮೊದಲು

ಹಿಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳೋರು.........ಅಂ     ದ     ರೆ,  ಅರ್ಥ ಆಯ್ತಾ ನಿಮಗೆ....
     ಅಂದ್ರೆ ನಾವ್ ಸಣ್ಣವರಿದ್ದಾಗ ನಮಗಿಂತ ದೊಡ್ಡೋರೆಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹಿರಿಯರು ಮಾತಾಡೊವಾಗ ನಾವು ಅವರ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸುಮ್ನೆ ಕೂತು ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡೋರ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವಿ ಗೊಡೋದು ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಹುಚ್ಚು.
  ನನ್ಗೆ ನಿಜವಾಗ್ಲು ಇನ್ನು ನೆನಪಿದೆ ಆವಾಗೆಲ್ಲ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಕಾಲ್ಮೆಲೆ ಕಾಲ್ ಹಾಕಿ ಕೂತ್ರೆ, ಸೈಕಲ್ ಓಡಿಸಿದ್ರೆ, ಗಾಡಿ ಓಡಿಸಿದ್ರೆ, ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೆ.....ಹೀಗೆ ಏನೆ ಮಾಡಿದ್ರು ಅವಳಿಗೊಂದು *************** ಈ ತರ ಎಲ್ಲ ಹೇಳೋರು. ( ಅದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಕ್ಕೆ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಸ್ಟಾರ್ ಮಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ)
 ಈವಾಗ ಅನ್ಸೋದು ನಂಗೆ ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಹಂಗೆ ಮಾತಾಡೊ ಜನ, ಅವರಿಗೆ ಕಾಲನೆ ಹಂಗೆ ಮಾತಾಡ್ಸ್ತಿತ್ತೊ ಅಥವಾ ಅವರ ಯೋಚಿಸೊ ರೀತಿ ನೀತಿಗಳು ಅವರನ್ನ ಮಾತಾಡೊ ಹಂಗೆ ಮಾಡ್ತಿತ್ತೊ ಅನ್ಸೋದು. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಜಗತ್ತು ಯೋಚಿಸಿದ್ರೆ ಆವಾಗಿನ ಜನರ ಕಲ್ಲನೆಗಳೆ ಬೇರೆ, ಯೋಚಿಸೊ ರೀತಿಗಳೆ ಬೇರೆ. ಈವಾಗ ಅಂದ್ರೆ ಈ ಕಾಲ ಹಂಗಲ್ಲ ಇದು ನಮ್ ಕಾಲ ನಮ್ಮ ಯುಗ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವು ಸ್ವಾಗತ, ಹೊಸತನಕ್ಕು ಸುಸ್ವಾಗತ.
      ಇಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣೆ ಮೊದಲು.........ವಿಮಾನ ಆದ್ರು ಬಿಡ್ಲಿ, ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟೋರನ್ನೆ ಮದುವೆ ಆದ್ರು ಆಗ್ಲಿ ಈ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಕೇಳೋರಿಲ್ಲ.
       ಯಾಕಂದ್ರೆ ಇದು ನಮ್ಮ ಯುಗ, ಹೆಮ್ಮೆಯ ಯುಗ......ಇದು ಬದಲಾವಣೆಯ ಪರ್ವ.

  ನಿತ್ಯ ಬದಲಾವಣೆಯೊಂದಿಗೆ.......

ರಜೆಯ ಮಜಾ..

            ನಾವೆಲ್ಲ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಸಿಕ್ತು ಅಂದ್ರೆ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆ, ಚಿಕ್ಕಿ ಮನೆ, ಅಂತ ತಿರುಗಾಟದ ಮೇಳ ನಮ್ಮದೆಲ್ಲ ಆವಾಗ ಶುರು ಆಗ್ತಿತ್ತು ಅಲ್ವಾ. ಆದ್ರೆ ಈವಾಗೆಲ್ಲ ಈ ಮೇಳಗಳೆಲ್ಲ ತುಂಬ ಕಡಿಮೆನೆ, ನಂಗತು ಇನ್ನು ನೆನಪಿದೆ ನಾನಾವಾಗ 2 ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ,  ಶಾಲೆ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ಕಾಯ್ತಾ ಇರೋದು. ರಜೆ ಬಂದಿದ್ದೆ ತಡ ಅಜ್ಜಿನ ಕಾಡ್ಸಿ ಪೀಡಿಸಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮನೆಗಂತ ಹೋಗೋದು. ಇದು ನಮ್ಗೆಲ್ಲ ಆವಾಗ ತುಂಬ ಖುಷಿ ಕೊಡೋದು. ಇದು ನನ್ಗೆ ಈವಾಗ ನೆನಪಾಗೋದು ಯಾಕಂದ್ರೆ ಈವಾಗ ಶಾಲೆಗೆಲ್ಲ ರಜೆ ಶುರು ಆಯ್ತು ನೋಡಿ ಹಂಗೆ ನೆನ್ಪಾಯ್ತು.
             ಮನೆ ಆಟ ಆಡೋದು, ಅಂಗಡಿ ಆಟ ಆಡೋದು, ಗಾಡಿ ಆಟ ಆಡೋದು ಹೀಗೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟವೊಂದು ಬಿಟ್ಟು ಮಿಕ್ಕ ಆಟಗಳೆಲ್ಲ ಖುಷಿಯಿಂದ ಆಡ್ತಿದ್ದೆ. ಇದು ಈವಾಗ ಬೋರಾದಾಗ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿದ್ರೆ ನನ್ ತುಟಿ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣಗೆ ನಗು ಬರುತ್ತೆ.
               ಮುಗ್ಧ ಮನಸಿನ ಆ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಸಣ್ಣ ಲೈಫು ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ಅಲ್ವಾ?!.....ಆ ಲೈಫ್ ಅನ್ನೋದು ಹಂಗೆ ಇದ್ರೆ.....
                ಹಂಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನಿಮ್ಮ ಲೈಫ್ ನ ಕ್ಯಾಸೆಟ್ ನ ಹಾಗೆ ಒಮ್ಮೆ ರಿವೈಂಡ್ ಮಾಡಿ ನೋಡುವ.
       ಮತ್ತೆ ಸದಾ ನೆನಪಿನೊಂದಿಗೆ.......ನಿಮ್ಮ ನೆನಪಿನ ನಾವಿಕ ಪ್ರಸಾದ್.🖍

ಹುಡುಗ ಬಂದಾಕ್ಷಣ.... ಹುಡುಗಿಯ ಕನಸು ಏನಾಯ್ತು?

 ಅಲ್ಲೊಬ್ಳು ಹರೆಯದ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿ. ಅಂದ್ರೆ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಣ್ಣು. ಅವಳಿಗೊ ತನ್ ಮನೆಗಿಂತ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಿಂತ ತನ್ನ ಕನಸಿನ ರಾಜನ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮನಸು ಕನಸು. ಹಾಗೊ ಹೀಗೊ ಒಲ್ಲದ ಮನಸಿಂದ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮಾತನ್ನ ಕೇಳೋಳು. ಆದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಕನಸಿನ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಿಯ ಅಂದ್ರೆ ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದ್ರು ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚೆತ್ತೋಳು. ಅಷ್ಟು ಹುಚ್ಚು ಕನಸು ಹುಡುಗಿಗೆ.
 ಪಾಪ ಇವಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಗೆ ನನ್ ಮಗಳು ಮದುವೆ ವಯಸಿಗೆ ಬಂದೋಳೆ ಅವಳಿಗೆ ವರನ ಹುಡುಕೊ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು, ಉತ್ಸಾಹ. ಆದ್ರೆ ಈ ಹುಡುಗಿಗೊ ಇದ್ಯಾವ ಪರಿಯು ಇಲ್ಲ ತನ್ನದೆ ಕನಸಿನ ಪ್ರೇಮ ಲೋಕ. ಹಾಗಂತ ಕನಸಿನ ಹುಡುಗನ ಲೋಕದಲ್ಲೆ ಇರ್ತಾಳೆ ಅಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅವಳೇನು ದಡ್ಡಿ ಹುಡುಗಿಯು ಅಲ್ಲ. ಮನೆಕೆಲಸದಲ್ಲು ಜಾಣೆ, ಕೈ ತೋಟದಲ್ಲು ಎತ್ತಿದ ಕೈ, ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ ನಿಜ, ತಂದೆ ತಾಯಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಗಳು ಅಲ್ಲ ನಿಜ, ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವಳಿಗೊಂದು ಕನಸಿತ್ತು. ಅವಳ ಪಾಲಿಗೆ ಅದು ದೊಡ್ಡ ಕನಸೆ. ಆ ಕನಸು ನೆರವೇರುತ್ತೊ ಅನ್ನೋದು ಅವಳಿಗು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅವಳ ದೃಢ ಮನಸ್ಸಿಗು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
 ಅವಳು ಮನೆಗೆ ನೀರು ತರ್ಬೇಕಂದ್ರು ಒಂದಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗ್ಬೇಕು. ಅದೇನು ದೊಡ್ಡ ದಾರಿಯು ಅಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಚಿಕ್ಕದೇನು ಅಲ್ಲ. ಅವಳ ದೇಹಕ್ಕೆ ಸುಸ್ತಾಗೋವಷ್ಟು ದೂರದ ದಾರಿ. ಹೀಗೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ದಿನ ಆ ಬಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಸೇದು ತರೋಳು. ಅಲ್ಲೆ ಒಂದು ಪಕ್ಕ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಮನೆ, ಆ ಮನೆ ಎದುರು ಒಬ್ಬ ಅಜ್ಜ. ಆ ಅಜ್ಜ ಯಾವಾಗ್ಲು ಮನೆ ಪಡಸಾಲೆ ಮೇಲೆ ಕಾಲೂರಿ ಕೂತ್ರೆ ಸಂಜೆ ಏಳೋನು. ಅವನು ಯಾವತ್ತು ಆ ಹುಡುಗಿನ ನೋಡೋನು. ಆ ಅಜ್ಜನಿಗೊಬ್ಬ ಮೊಮ್ಮಗನಿದ್ದ ಅವನಿಗು ಮದುವೆ ವಯಸ್ಸು, ಹರೆಯದ ಹುಡುಗ ಬೇರೆ. ಅಜ್ಜನಿಗು ತನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗನ ಮದುವೆ ನೋಡ್ಬೇಕು, ಮರಿ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳನ್ನ ನೋಡೊ ಕಾತುರ. ಆದ್ರೆ ಅಜ್ಜನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲೊಂದು ಚಿಂತೆ. ಪೇಟೆಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗ ಈ ಹಳ್ಳಿ ಹುಡುಗೀರನ್ನ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡ್ತಾನೊ ಇಲ್ವೊ ಅನ್ನೊ ಚಿಂತೆ. ಆದ್ರೆ ಆ ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಮನೆಯಾಯ್ತು, ಪೇಟೆಯಾಯ್ತು ಅಂತ ಇರೋನು. ಹುಡುಗಿ ಅಂದ್ರೆ ಸಾಕು ಅಷ್ಟು ದೂರ ನಿಲ್ಲೋನು. ಸ್ವಲ್ಪ ನಾಚಿಕೆ ಸ್ವಭಾವದ ಹುಡುಗ. ಹುಡುನಿಗೆ ಒಂದು ಹುಚ್ಚು ಆಸೆ. ಎಲ್ಲೆ ಇದ್ರು ನವಿಲು ಗರಿಗಳನ್ನ ಎತ್ಕೊಂಡ್ ಬರೋನು. ಆ ಗರಿಗಳಿಗೋಸ್ಕರ ಕಾಡೆಲ್ಲ ಅಲೆಯೋನು. ಪೇಟೆಲ್ಲಿದ್ರು ಇಂತ ಆಸೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟಿರ್ಲಿಲ್ಲ.
  ಒಂದಿನ ಹೀಗೆ ಅಲಿತಾ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ ನೀರು ತರೊ ಹುಡುಗಿ ಅವನ ಎದರು ಗಡೆಯಿಂದ ಬರ್ತಾ ಇರ್ತಾಳೆ...................





















ಮೆಗಾ ಧಾರವಾಹಿಯ ಪ್ರಸಾರವನ್ನು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನಿಮ್ ಜೊತೆ ಹರಟೆ

 ಕತೆ ಬರೆಯುವ ಅಂದುಕಂಡರೆ ಕತೆನೇ ತಲೆಲಿ ಹೊಳಿತಾ ಇಲ್ಲ. ಏನ್ಮಾಡೋದು? ಏನಾದ್ರು ಒಂದು ಬರಿಬೇಕಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಪೆನ್ನು ಪೇಪರ್ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಕೂತ್ಕೊಂಡೆ ನೋಡಿ. ಆವಾಗ್ಲೆ ಶುರು ಆಗಿದ್ದು ಈ ಕತೆ.

 ಕತೆನಾ?........ಅಂತ ಬಾಯಿಬಿಡ್ಬೇಡಿ. ಹಾಗಂತ ಕತೆ ಹೇಳೋಕೆ ಪುರುಸೊತ್ತು ಅಂತ ಮೊದಲೆ ಇಲ್ಲ. ಪುರುಸೊತ್ತು ಇದ್ರು, ಕತೆಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಸ್ಟೋರಿ ಮೊದಲೆ ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಂದು.

 ಸರಿ.......ಏನ್ ಕತೆ ಬರೆಯೋದು ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ....ಮಾಡ್ತಾ ಕೂತ್ಕೊಂಡೆ. ಆದ್ರು ನನ್ ತಲೆಗೆ ಹೊಳಿಲೆ ಇಲ್ಲ. ಸುಮ್ನೆ ನನ್ನಷಟ್ಟಕ್ಕೆ ನಾನು ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಕತೆ ಬರೆಯೋದಾದ್ರೆ ಹೆಂಗೊ ಬರೀ ಬಹುದು ಅದಕ್ಯಾಕ್ ಈತರ ಆಫೀಸ್ ಮ್ಯಾನೆಜರ್ ಹಾಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಕೂರೋದು. ಹೀಗೆ ನೋಡ್ತಾ ನೋಡ್ತಾ ಗಂಟೆ 10.00 ಆಗಿದ್ದು ಗೊತ್ತೆ ಆಗಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಆದ್ರು ಅಷ್ಟು ಸಮಯ ಕಳೆದ್ರು ನಂಗಂತು ಟೈಂ ಇಷ್ಟೆ ಆಗಿದ್ದಾ, ಇರ್ಲಿ ಬಿಡಿ 12ಗಂಟೆ ಏನ್ ಆಗಿಲ್ವಲ್ಲ ಅಂತ ನನ್ನ ನಾನೆ ಸಮಾಧಾನ ಪಡ್ಕೊಳ್ಳೋದು. 

 ಹೋ.....ಅಂದ ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಗೆ ನಾನು ಒಂದ್ ವಿಷ್ಯ ಹೇಳೋದ್ನ ಮರ್ತಿದ್ದೆ, ಅದನ್ನ ಈವಾಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ ಆಯ್ತ.. ಏನಂದ್ರೆ ವಿಷ್ಯ ಏನೊ ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಿಲ್ಲ. ಆದ್ರು ನಂಗೆ ವಿಷಯನ ಹೇಗೆ ಹೇಳೋದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಸರಿ ಮುಂದೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ ಬಿಡಿ.

 ಕತೆ ಬರಿಯೋಕೆ ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮತ್ರ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಕತೆ ಬರೆಯೋದನ್ನೆ ಮರ್ತೋದೆ. ಸರಿ ಸರಿ ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಭೇಟಿ ಆಗುವ ಸರಿನಾ ಅಲ್ಲಿ ತನಕ ಬಾಯ್ ....ಸದಾ ನೆನಪಲ್ಲಿ.

ಬೆತ್ತಲಾಗುವ ಹೊತ್ತು

ಹೇ ಮಳೆಯೆ

ನೀ ಬರುವ ಹೆಜ್ಜೆಯು 

ನನಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ,

ಅದಾಗಿತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಕತ್ತಲೆ...

ಹೇ ಮಳೆಯೆ

ನೀ ಬರುವ ಸಪ್ಪಳವು 

ನನಗೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ

ಅದಾಗಿತ್ತು ಕನಸುಗಳು ಬೆತ್ತಲಾಗುವ ಹೊತ್ತು.

Uಗಆದಿ

Uಗಾದಿ ಬರುತಿರಲು

ಸಂತಸ ತರು ತಿರಲು,

ತೋರಣವ ಸಿಂಗಾರಿಸಿ

ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯ ಆಮಂತ್ರಿಸಲು|

ಬಾರೆ ಚೆಲುವೆ ನನ್ನ ಮನೆಗೆ

ನಾ ಕರೆದರೆ ನೀನು

ಬಾರದೆ ಇರುವೆಯಾ  ನನ್ನ ಮನೆಗೆ|

ಶೃಂಗಾರದ ಸಿಂಗಾರಕೆ

ಕೊಂಚ ಬಲೆ ಬೀಸಿ 

ಕರೆಯುವ ನಾವಿಕನು ನಾನು

ಅವನೆ ನಿನ್ನ "ನೆನಪಿನ ನಾವಿಕ ಪ್ರಸಾದ್"

ನನ್ನ ಆಶಯ

ಹೊಂಬಿಸಿಲು ಕರೆದಿದೆ
ಹೊಸತನದೆಡೆಗೆ
ಹೊಸ ಆಸೆ ಚಿಗುರಿದೆ
ಮೈ ಮನಸು ಒಗ್ಗುವ ಕಡೆಗೆ
ಹೀಗೆ ಇರಲಿ ನನ್ನ ಬಾಳು
ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಭವಿಷ್ಯದೆಡೆಗೆ

ಮಳೆಯಲಿ ನೆನೆದ ಪದಗಳು

ಮಳೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು
ಎಲ್ಲೊ ಇದ್ದ
ಕವಿತೆಯ ಸಾಲುಗಳು
ನನ್ನ ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ಸೇರಿ
ಪದಗಳಾಗಿ ಹೊರಳಿ
ಮತ್ತೆ ಪುಟ ಸೇರಲು.....
ಸೇರುವ ರಭಸಕೆ
ಪದಗಳು ಚಿಮ್ಮಿ, ಚಿಮ್ಮಿದ ಪದಗಳು ಸಾಲಾಗಿ,
ಸಾಲಾಗಿ ಹರಿದ ಸಾಲುಗಳು ಕವಿತೆಯಾಗಿ
ಭಾವನೆಯ ಸಾಗರದಲಿ ತೇಲಿದವು.

ನಿನಗಾಗಿ

ನೆನೆದರೆ ನೆನೆಯುವೆ
ಬರೆದರೆ ಬರೆಯುವೆ
ನೆನಪಾದರೆ ನೆನಪಾಗುವೆ
ಜೊತೆಯಲಿ ಸಿಕ್ಕರೆ
ಪದಗಳನು ಅರಳಿಸಿ ಮಾತಾಡುವೆ.
****************************
ನಿನಗಾಗಿ ಬರೆದ ಈ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಕವನ
ನಿನ್ನ ಹೃದಯಕೆ ತಲುಪಲಿ ಎಂದು
ಹಂಬಲಿಸಿ ಬರೆದೆ ನಾನು

ಹೇಗಿದೆ ಹೇಳು ನನ್ನಿ ಕವನ

ಶಾಂತನಾಗು ಕಲ್ಲು ಮನಸೆ

ಕೂಗೆಂದರೆ ಕೂಗು
ಬರಿದಾದ ಮನದಲ್ಲಿ ಕೂಗು
  ಬರಿಯ ಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆವ
  ಆ ಕಲ್ಲು ಮನಸಿಗೆ
  ಕೂಗು ಎಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದು ಹೇಳು|

ಸಂಚಾರಿ ಪಥ

ಲೋಕದಲಿ ಜನನ ಮರಣವು
ಸಹಜ
ಮೊದಲ ಮಳೆಗೆ ಮಣ್ಣಿನ ಘಮವು
ಸಹಜ
ದುಖ್ಹದ ಗಳಿಗೆಯಲಿ ಕಣ್ಣೀರು
ಸಹಜ
ಸಾಧನೆಯ ಪಥದಲ್ಲಿ ತೊಡಕುಗಳು
ಸಹಜ
ಹರೆಯದ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಆಸೆಗಳು
ಸಹಜ
ನೀಳ ಕಾಂತಿಯ ಹುಡುಗಿಗೆ ಅಂದವು
ಸಹಜ
ಪ್ರೇಮದಲಿ ಮುನಿಸು ಮಾತುಗಳು
ಸಹಜ
ಯೌವ್ವನದ ಹಾದಿಯಲಿ ಪ್ರೀತಿಯು
ಸಹಜ

ಸಹಜ ಅಸಹಜಗಳ ನಡುವೆ ಬದುಕೆನ್ನುವುದು
"ಸಹಜ" ನೋಡು ಮನುಜ.

ಮೊದಲ ಮಳೆಯಂತೆ

ತುಸು ತಂಪಿನ ತಂಬೆಲರದಲಿ

ತುಸು ಹೊತ್ತಿನ ಸಂಜೆಯಲಿ

ತುಸು ಬೀಸಿದ ಹೊಸ ಗಾಳಿಯಲಿ

ಪಟ ಪಟ ಉದುರಿದ ನೀರ ಹನಿ ನೀನು

ಓ ಮಳೆಯೆ,

ಯಾಕೆ ಕಾಡುವೆ ನೀನು 

ಮಾಮರದ ಅಡಿಯಲಿ ನಿಂತು 

ನಿನ್ನ ನೋಡುವ ಪರಿಯಲಿ

ಮೈ ಮರೆತು ಕಾದ 

ಆ ಸಮಯವು ರಸ ಸರಸವು 

ಓ ಮಳೆ ಬಿಲ್ಲೆ,

ಎಂದೊ ಸೋಸಿದ ಆ ಕಂಪಿನ ಸ್ವಾದ

ಎಂದೊ ಮರೆತ ಆ ತಂಪಿನ ಸ್ವಾದ

ಇಂದು ಸೇವಿಸಿದೆ ನಾನು 

ಆ ಮಣ್ಣ ಘಮವು ಕೇಳು,

ಮೊದಲ ಗುಡುಗಿನ ಶಬ್ಧಕೆ 

ನೀ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬರಲು

ಗುಡುಗು ಗುಡುಗಿದ ಕ್ಷಣಕೆ

ನೀ ನನ್ನ ಕರೆಯಲು

ನಾ ಬಾರದೆ ಇರುವೆನಾ

ನೀ ಹೇಳು ಚೆಲುವೆ.