ಸವಿ ಸವಿ ನೆನಪು

ನೆನಪಿನ ದೋಣಿ.....

 ಆ ಬಾಲ್ಯವೆ ಹಾಗೆ ಅಲ್ವಾ? ಆ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪು ನೆನಪಾದಷ್ಟು ಮನಸು ಅರಳುತ್ತೆ. ನಾವೆಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಮಳೆ ಬರೋವಾಗ, ಮಳೆ ನೀರನ್ನ ತದೇಕ ಚಿತ್ತದಿಂದ ಗಮನಿಸ್ತಾ ಕಳೆದೋಗ್ಬಿಡ್ತಿದ್ವಿ. ಮನೆಲಿ ಅಪ್ಪ- ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಅದೇನೊ ಆ ಮುಗ್ದ ಮನಸಿಗೆ ಏನೊ ಹಬ್ಬ. ಮಳೇಲಿ ನೆನೆಯೊದೇನೊ, ನಿಂತ ನೀರಲ್ಲಿ ಕುಣಿದು ನೀರನ್ನ ಚಿಮ್ಮಿಸೊದೇನೂ, ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರು ಎರೆಯೊದೇನು. ಹಾ.....ಹಾ....ನೆನೆಸ್ಕೊತಾಯಿದ್ರೆ ಈ ದಿನವೆ ಸಾಕಾಗಲ್ವೇನೊ, ದಿನ ಯಾಕೆ? ವಾರವೆ ಸಾಕಾಗಲ್ವೇನೊ ಅನ್ನಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೆ. ಹರಿಯುವ ಮಳೆ ನೀರಲ್ಲಿ ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ಮಾಡಿ ಆ ದೋಣಿಲಿ ಹೆಸರನ್ನ ಗೀಚಿ ಬರೆದು ನೀರಲ್ ಬಿಟ್ಟು, ಕೈ ತಟ್ಟಿ ನೆಲ ಬಿಟ್ಟು ಕುಣಿದ ಆ ಖುಷಿ ಹೇಳಿದ್ರು ತೃಪ್ತಿಯಾಗಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದ ಆ ಹಸಿ ನಿಶ್ಕಲ್ಮಶ ಪುಟ್ಟ ಮನಸು ಹಾಗೆ ಅಲ್ವ. ಆ ಪುಟ್ಟು ಮನಸಿಗೆ, ಮಗುವಿನಂತ ಮನಸಿಗೆ, ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯಂತ ಖುಷಿ ಸಾಕು. ಆ ಖುಷಿಯನ್ನೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡುತ್ತೆ. ಬಾಲ್ಯದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಅದೆಷ್ಟೂ ಖುಷಿಗಳು, ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಬೇಸಿಗೆಯಲಿ ಮಳೆ ಬಂದಂತೆ ನೆನಪಾದ್ರೆ......ಅ ಹೊತ್ತಲಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು ಮನಸಾರೆ ಖುಷಿ ಪಡೊದಂತು  ನಿಜ.

ಪ್ರಸಾದ್.........🖍